Ongevraagd advies

“Ga je mee lunchen”, vraagt een vriendin. Ze doet precies waar ik in mijn mail aan vriendinnen om gevraagd had: me ‘ontvoeren’ uit huis. Ik voel me zo blij! We installeren ons in een leuk restaurant in Haarlem. Het doet me goed om even van huis te zijn. Mijn man is bij Lisa, dus ik kan rustig in het hier en nu zijn. Dat geluksgevoel duurt niet lang.

Mijn vriendin steekt meteen van wal: “Het is allemaal heel erg verdrietig voor jullie, maar je dochter moet gewoon gaan sporten. Dat helpt bij een depressie. Dat doet die bekende psychiater ook.”

Ik voel hoe ik bevries. De tranen branden achter mijn ogen, maar ik knik en mompel wat. Die vriendin vervolgt, uiteraard met de beste bedoelingen: “En ja, het is misschien wel confronterend maar je bent veel te lief. Je stelt geen grenzen.” Ik voel mezelf verdwijnen…

De reacties van je directe omgeving zullen variëren, van zeer begripvol tot het andere uiterste. Ik heb beide kanten ervan meegemaakt. Je naaste familie en goede vrienden zullen zich erg bedroefd voelen. Het is zeer waarschijnlijk dat ze zich machteloos zullen voelen en niet weten wat ze kunnen doen. Ze zullen praktische hulp willen bieden. Hoewel die hulp in ons geval niet veel nodig was, zou ik adviseren om het gewoon te aanvaarden. Het is fijn voor hen om iets te kunnen doen en evenzeer prettig voor jou om iets van je to-do lijst te kunnen schrappen.

Wat belangrijk is om te beseffen, is dat ze jouw kind niet dagelijks zien. Als ze hem of haar op een betere dag tegenkomen, is het waarschijnlijk dat ze zich afvragen of er echt iets aan de hand is. Dit betekent niet dat ze je niet geloven, maar ze zien de situatie wellicht niet zo helder. Vrienden gaven, heel eerlijk, aan dat ze soms dachten: "Kom op, niet zeuren, ik ben ook weleens moe."

Sommige mensen zullen zich terugtrekken. Ze hebben zelf een druk leven en wellicht ook hun eigen zorgen, en kunnen niet nog meer belasting aan. Dit kan leiden tot afstand en soms zelfs tot het volledig verbreken van vriendschappen. Het gezegde luidt: 'In tijden van crisis leer je je echte vrienden kennen'. Dat bleek waar te zijn. We hebben vrienden verloren, maar met anderen is de band juist verdiept.

Gelukkig is het niet alleen maar negatief! Er zijn altijd mensen die werkelijk willen begrijpen hoe het is en hoe het gaat. Mensen die willen helpen en doen wat ze kunnen.

We hebben ontdekt dat hulp uit de meest onverwachte hoeken kan komen. Als je open bent over wat er gaande is, kunnen er wonderen gebeuren. Dan blijkt dat er talloze gezinnen zijn die vergelijkbare problemen doormaken. Je kunt zomaar een band opbouwen met wildvreemde mensen. Of je komt collega's tegen in vergelijkbare situaties. Dat is bijna onvermijdelijk als je bedenkt hoeveel jongeren worstelen met mentale problemen.